Βαρβίτσα

Με ευχάριστη έκπληξη, στο τελευταίο Taste, ένθετο της Real.gr(Real News),σελ.70, ανακαλύψαμε ένα καταπληκτικό κείμενο-αφιέρωμα για την Βαρβίτσα. Την πατρίδα του Καπετάν Ζαχαριά που αν δεν τον πρόδιδαν, ίσως ήταν άλλη η οργάνωση για τον αγώνα στο Μωριά. Αναδημοσιεύουμε το όμορφο κείμενο της Ιωάννα Παραβάλου και ελπίζουμε, αφού αναφέρουμε την πηγή,(δείτε και τις ωραίες φωτογραφίες της), να μας συγχωρήσουν για τη μη λήψη άδειας!

Ακροπατώντας στις κατάφυτες πλαγιές του δυτικού Πάρνωνα, η Βαρβίτσα απολαμβάνει απλόχερη θέα προς τον Ταΰγετο και τον ανοιχτό ορίζοντα. Το ηλιοβασίλεμα από εδώ ψηλά είναι μαγεία! Οσο για τιςnγεύσεις που θα δοκιμάσουμε, είναι απλές, παραδοσιακές και πεντανόστιμες. Κυρίως, όμως, φτιαγμένες με πολλή αγάπη
Xτισμένη αμφιθεατρικά στις δασωμένες πλαγιές του υψώματος Μετερίζι, στα δυτικά του Πάρνωνα, η Βαρβίτσα ή Μπαρμπίτσα απέχει από τη Σπάρτη γύρω στα 23 χλμ.
Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1.060 μ. και η φύση γύρω μας είναι στα καλύτερά της. Καστανιές, καρυδιές, κερασιές, μηλιές, αγριοβελανιδιές και έλατα στα
πιο ψηλά σημεία, μαζί με μαύρη πεύκη, πλαισιώνουν το ήσυχο αυτό χωριό, που έχει τη δική του ιστορία.
Φημίζεται για το ξηρό και υγιεινό κλίμα, αλλά και το «δυνατό» ηλιοβασίλεμα. Τον χειμώνα οι κάτοικοι είναι λιγοστοί, μα τα καλοκαίρια σφύζει από ζωή. Η ιστορία της Βαρβίτσας έχει σφραγιστεί με το όνομα του καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, που διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στον Μοριά, στην προεπαναστατική περίοδο του 1821. Το άγαλμά του δεσπόζει σήμερα στην πλατεία του χωριού, όπου και η ταβέρνα-καφενείο της
Αλεξάνδρας και του Πάνου. Εδώ θα πιούμε ένα μυρωδάτο τσάι του βουνού και θα δοκιμάσουμε τα αφράτα της τηγανόψωμα, που συνοδεύονται από ντόπιο τυρί και
ελιές ή με μέλι και κανέλα.
Μια βόλτα με τα πόδια στο χωριό θα μας αποκαλύψει παλιά πέτρινα σπίτια αλλά και νεόχτιστα, σκεπαστές βρύσες με κρυστάλλινο νερό, λουλουδιασμένες αυλές
και κήπους. Τα βήματά μας θα μας φέρουν στον κατάλευκο ναό του Αγίου Δημητρίου, χτίσμα του 1919 και στο παλιό εκκλησάκι του Αϊ-Δημήτρη. Στη Βαρβίτσα θα βρούμε έναν εξαιρετικό πέτρινο ξενώνα μέσα στον οικισμό κι έναν φιλόξενο αγροτουριστικό ξενώνα στα χαμηλότερα σημεία, με θέα το χωριό. Με τζιπ θα φθάσουμε στη Βρύση του Βαμμένου, στη Βρύση του Μεντόνη, αλλά και στο εκκλησάκι του Αγίου Θεοδώρου, με ανοιχτό ορίζοντα σ’ όλο τον Πάρνωνα. Θα ξετρυπώσουμε, με τη βοήθεια των ντόπιων, το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής (1600-1650), φωλιασμένο σε κοιλότητα κάθετου βράχου, στο βουνό Αχλάδα. Εδώ λειτουργούσε, επί Τουρκοκρατίας, Κρυφό Σχολειό. Το τοπίο συγκλονίζει!
Το βράδυ, δίπλα στο αναμμένο τζάκι, θα απολαύσουμε καλαμπόκια (τα λουμπούκια, όπως τα λένε εδώ) ψημένα στη σχάρα, αρνάκι στον φούρνο με πατάτες, χοιρινό
με σέλινο ή αγριόχορτα, τηγανιά με κόκκινες πιπεριές, σούπα βεργάδι με λαχανικά, μοσχαράκι κοκκινιστό με χυλοπίτες, τραχανά, αχνιστή φασολάδα, ντόπια τυριά και ζυμωτό ψωμί ψημένο σε ξυλόφουρνο.
Για επιδόρπιο, θα δοκιμάσουμε γλυκά του κουταλιού και τηγανίτες με ντόπιο εξαιρετικό μέλι και κανέλα.

Διίστανται οι απόψεις για την ετυμολογική προέλευση του τοπωνύμιου, ίσως επικρατέστερη είναι εκείνη του Πάνου Δούκα,(«Η Σπάρτη δια μέσου των αιώνων»,σλάβικα τοπωνύμια), λόγω των δένδρων της Ιτιάς που φύονταν στον τόπο. Η εκδοχή του είναι ότι στα σλάβικα η Ιτιά-Varba έγινε χαϊδευτικά Ιτίτσα-Varbitza.
@Η φωτογραφία από τις εικόνες στο Google, είναι του Μιχ.Λεϊμονίτη,στο Panoramio.
(Ενα post με..ξένα κόλλυβα τελικά!) ;)