Hotel Cecil και λευκώματα αναμνήσεων

Το link που έφερε κάποιον αναγνώστη μας στο blog μας, ήταν η έρευνα μέσω του Google στην αναζήτησή του: "Ξενοδοχεία στη Λακωνία". Αυτό, καθώς και το Λεύκωμα "H Σπάρτη ανάμεσα σε τρείς αιώνες, 1834-2002" έκδοση του Δήμου Σπαρτιατών, επιμέλεια του γνωστού λογοτέχνη Φώντα Λάδη, έδωσαν αφορμή για το σημερινό μας αφιέρωμα.
-Ποια είναι τα ξενοδοχεία σήμερα στη Σπάρτη; Ποια σώζονται άραγε, από τα αρχαιότερα;

Η εικόνα και η λίστα των ξενοδοχείων είναι σταθερή τελευταία. Εκτός μάχης βέβαια το Ξενία που καταρρέει και σβήνει έτσι το όραμα ενός έξοχου Αρχιτεκτονικού νου, του ΄Αρη Κωνσταντινίδη και η εργασία(1958) του αρχιτέκτονα Χ. Μπουγάτσου. Κατεδαφίστηκε το Κύπρος και θα χτιστεί απέναντι από το κομψοτέχνημα της Στρατιωτικής Λέσχης, κάτι ψηλό και ομοιόμορφο, στο γνωστό "εισαγόμενο" στύλ που άλωσε την αισθητική της μικρής μας πολιτείας. Το Πανελλήνιο ανακαινίζεται και θα αποδοθεί σε νέα χρήση.
Από τα παλιά ξενοδοχεία λοιπόν, παραμένουν ενεργά το Μενελάϊον και το Σεσίλ, ανακαινισμένα πρόσφατα και τα δυο. Αφού λόγω ..διαμετρήματος και ιστοσελίδας το πρώτο δεν περνά απαρατήρητο, θα εστιάσουμε στο μικρό δεύτερο.

Στην άλλη γωνία απέναντι από την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη, κρατώντας το αντίρροπο μέτρο στο νεοκλασσικό που τη στεγάζει, είναι η μικρή ξενοδοχειακή μονάδα που φέρει την επωνυμία "Σέσιλ". Ο Φ.Λάδης δημοσιεύει μια παλιά φωτογραφία, όπου η είσοδος του Ξενοδοχείου ήταν επί της οδ. Θερμοπυλών και αναφέρει ότι το ξενοδοχείο λειτουργεί από το 1937-με αρχικό το όνομα "Λεωνίδας"- συνεχώς! "Σημαντικωτάτη πρόοδος συνετελέσθη χάρις εις την ιδιωτικήν πρωτοβουλίαν εις το όλον ξενοδοχειακόν θέμα της πόλεώς μας.Πρόκειται δια το ξενοδοχείον "Σέσιλ", του προοδευτικού νέου και επιχειρηματίου κ.Κων.Ι.Τζανετάκη, εις το οποίον προσετέθη ένας ακόμη όροφος και ούτω τα δωμάτια του ξενοδοχείου αυξήθηκαν εις 15." ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ -9/11/1958.

Το ζεύγος Ιω. και Αικ.Κατράνη που διευθύνουν σήμερα το Ξενοδοχείο με το χαριτωμένο όνομα στη γαλλική εκδοχή του, διηγούνται εξίσου χαριτωμένες ιστορίες από τη σχέση τους, ζεστή και φιλική, "οικογενειακή" θα λέγαμε με τους πελάτες του. Όπως τον ζωγράφο Μαυρικάκη τον μαθητή του Κόντογλου, που εικονογράφησε τη Μητρόπολη και τον
Αγ. Νίκωνα, που ζήτησε και έλαβε την άδεια να χρησιμοποιεί επί μακρόν, χώρο του Ξενοδοχείου για να σχεδιάζει και να συγκεντρώνεται. Ή τον γάλλο πελάτη που ζήτησε να αγοράσει πετσέτες του Ξενοδοχείου με το λογότυπο Cecil, γιατί αυτό ήταν το όνομα της γυναίκας του και τις έλαβε δώρο! Ή τον "Φιλανδό τους", φιλέλληνα και Σπαρτιατόφιλο πελάτη τους κάθε χρόνο τελευταία, που έχει γράψει το μοναδικό φιλανδοελληνικό λεξικό. Ή τους σταθερούς πελάτες, συνήθως αντιπροσώπους, που ταξιδεύουν συχνά και αισθάνονται το Cecil/Σεσίλ σπίτι τους, αναζητώντας το "δωμάτιό" τους..

Σήμερα, η είσοδος του Ξενοδοχείου βλέπει την λεωφόρο Κων.Παλαιολόγου αντί την οδ.Θερμοπυλών! Μιά οικεία εικόνα υποδοχής στην ωραία μας πόλη!

Ακούμε:
"Μια πόλη μαγική"-Μ.Φραγκούλης

ΚΕΙΜΕΝΟ:@nastasia

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Κουμαντάρειος Πινακοθήκη στη Σπάρτη

Γ
Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού ΛΑΚΩΝΙΚΑ, όργανου επικοινωνίας του Συλλόγου των εν Αττική Λακεδαιμονίων, κυκλοφορεί με αφιέρωμα στην Πινακοθήκη της μικρής μας πολιτείας. Μάλλον και στα δύο τελευταία τεύχη υπάρχουν άρθρα που αναφέρονται στην Πινακοθήκη και στην εξαίρετη δουλειά που οργανώνει και προσφέρει στα πολιτιστικά του τόπου η κ.Γεωρ. Κακούρου-Χρόνη.
Στο τεύχος Νο.219 υπάρχει άρθρο του μέλους του Δ.Σ. Αγγελίνας Μιχαήλ, "Έκθεση Δημ.Ταλαγάνη στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης", που αναφέρεται στην σχετική έκθεση της Κουμανταρείου από 18 Δεκεμβρίου, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο πρόσφατο δε τεύχος, με αριθ.220 αναδημοσιεύεται από το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ της 2.4.06, το άρθρο "Σημαντικές συλλογές στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη Σπάρτης", του κ.Ιωάννη Βαρβιτσιώτη, εγκρίτου Ευρωβουλευτή και προέδρου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας "Κωνσταντίνος Καραμανλής".

H Kουμαντάρειος Πινακοθήκη εγκαινιάστηκε το 1982 και ουσιαστικά λειτουργεί ως Παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Το νεοκλασσικό κτίριο στο οποίο στεγάζεται και η συλλογή πινάκων, προέρχονται από δωρεά της οικογένειας Κουμάνταρου, της Ντόλλυς Γουλανδρή και του αδελφού της Γεωργίου Κουμάνταρου, που υλοποίησαν την διάθεση και το όνειρο του πατέρα τους Ιωάννη, νόστος δημιουργικό, για την ιδιαίτερη πατρίδα του.


Γράφεται στο άρθρο:
"H μόνιμη έκθεση της Πινακοθήκης περιλαμβάνει 14 ελαιογραφίες δυτικοευρωπαίων ζωγράφων από τις τελευταίες δεκαετίες του 16ου ως τις αρχές του 20ού αιώνα. Ο αριθμός των έργων της συλλογής δεν είναι μεγάλος, ωστόσο προϊδεάζει για την πλούσια εξέλιξη της προσωπογραφίας, της τοπιογραφίας, της ηθογραφίας και της νεκρής φύσης.


Παρ' όλο που η μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει και έργα προ του 19ου αι., το ενδιαφέρον της Πινακοθήκης επικεντρώνεται στη χρονική περίοδο περίπου 150 ετών, δηλαδή από τον 19ο αι. ως τη δεκαετία του '60 στον 20ό αιώνα. Ενδιαφέρεται, δηλαδή, κυρίως για τη μορφή της τέχνης που επικρατεί στο ελληνικό κράτος μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, όταν δηλαδή η Ελλάδα έκανε στροφή προς την τέχνη της Δυτικής Ευρώπης εγκαταλείποντας παράλληλα τη βυζαντινή παράδοση, που ήταν κυρίαρχη καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα έπρεπε οι επισκέπτες της Σπάρτης να ενημερώνονται για να συνδυάσουν μια επίσκεψη στον Μυστρά, που κυριαρχείται από τη μεταβυζαντινή τέχνη, με μια επίσκεψη στην Κουμαντάρειο Πινακοθήκη, που αποτελεί χρονολογική συνέχεια στην καλλιτεχνική εξέλιξη του τόπου μας".

Συνηγορούμε! Επισκεφθείτε την Κουμαντάρειο Πινακοθήκη και στην εικαστική σας πληρότητα, συμπεριλάβετε και την κατόπτευση του νεοκλασσικού κτιρίου που το μέτρο και η αρμονία της κατασκευής του χαρακτήριζε κάποτε, τα κτίρια όλης της πόλης...

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Πατρίδα-Ρωμιοσύνη

VI. Έτσι με τον ήλιο κατάστηθα στο πέλαγο

που ασβεστώνει την αντικρυνή πλαγιά της μέρας

λογαριάζεται διπλά και τρίδιπλα το μαντάλωμα

και το βάσανο της δίψας

λογαριάζεται απ' την αρχή η παλιά λαβωματιά

κ' η καρδιά ξεροψήνεται στην κάψα σαν τα βατικιώτικα

κρεμμύδια μπρος στις πόρτες.

Ρίτσος Γιάννης - Ρωμιοσύνη(από τα Ποιήματα, B΄, Kέδρος 1961)

Σημείωση: Βάτικα (εξ ού βατικιώτικα κρεμμύδια, ονομαστά), είναι η σημερινή Νεάπολη Λακωνίας, απέναντι από τα Κύθηρα.

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...

Καλές διακοπές!!

"Των ναυτικών τα μάτια πλήρη από θαλασσινή αρμονία
καθρεφτισμένα βρίσκονται στα βότσαλα που μαζεύει
να χτίσει ένα καινούργιο σπίτι απάνω στα διαμάντια
των μελτεμιών.



Σηκώνοντας το φόρεμά της σ’ ένα θαλασσένιο αμάξι,
της βάφει ο μπάτης τα μαλλιά, γέρνει τ’ αυτιού της
ο γαλάζιος κρίνος,
άνεμοι ζαφειριών λικνίζουνε μες στα όνειρά τηςτα καράβια,
πού πάνε κι έρχονται κατάφωτα μέσα στη διάφανη άπλα
του ύπνου της......."

"Η κυρά της θάλασσας", Νικηφόρος Βρεττάκος



Η φωτογραφία: Από τον περίπλου στην Ελαφόνησο

"Μόλις 350 μέτρα από την ακτή της Πελοπονήσσου, βρίσκεται η Ελαφόνησος, μια ευκαιρία για ηρεμία και αναψυχή σε εξαίσιο φυσικό περιβάλλον. Εξωτική στους απάνεμους όρμους με τους αμμόλοφους και τους κέδρους, παραδοσιακή με το νησιώτικο χρώμα της. Ψαροκάικα δένουν στο λιμάνι και στην παραλία ψαροταβέρνες και ουζερί σερβίρουν φρέσκο ψάρι, κακαβιά και χταπόδι. Σήμα κατατεθέν για την Ελαφόνησο οι παραλίες. Κοντογόνι και Καλόγερας κοντά στον οικισμό, η Λεύκη στην ανατολική ακτή. Στο νότο, η περίφημη παραλία του Σίμου, στον όρμο του Φράγκου, με αμμόλοφους και κέδρους. Δίπλα η παραλία του όρμου Σαρακήνικου, σπουδαίου αγκυροβόλιου για αιώνες, με μνήμες από ναυμαχίες και πειρατές. Και στη δυτική ακτή η αμμουδιά της Παναγίας με τα τέσσερα νησάκια μπροστά της".(Touristorama).

Πατήστε εδώ για τη συνέχεια...